Cosimo I de Medici gaf Giorgio Vasari de opdracht om Uffizi te bouwen als administratief en gerechtelijk centrum van Florence. Dertien kantoren van de Magistraten werden verplaatst naar de begane grond van het gebouw. De eerste verdieping dienden als de administratieve kantoren en werkplaatsen van de Groothertog.
Er werd een verhoogde doorgang tussen het nieuwe gebouw en het Palazzo Vecchio gebouwd. In 1565, ter gelegenheid van het huwelijk tussen Francesco I en Joanna van Oostenrijk, werd er nog een doorgang gebouwd tussen de Uffizi en het Palazzo Pitti. Het gebouw werd voltooid door Alfonso Parigi en Bernardo Buontalenti, na de dood van Giorgio Vasari.
Francesco I de' Medici, die van 1574 tot 1587 groothertog was, creëerde de eerste museale opstelling in de Galeria op de tweede verdieping, waar nu iconische renaissancewerken van Botticelli en Da Vinci worden tentoongesteld.
In de jaren 1600 begon het Uffizi vorm te krijgen tot wat het nu is. Tussen 1658 en 1679, tijdens het bewind van Ferdinando, werden er fresco's geschilderd op de muren van de westelijke gang.
Tussen 1696 en 1699 liet Groothertog Cosimo III de gang die uitkijkt over de rivier de Arno versieren met religieuze fresco's.
Cosimo III was ook verantwoordelijk voor het verplaatsen van enkele van de beroemdste antieke beelden zoals de Medici Venus, de Worstelaars en de Scythian van de Villa Medici in Rome naar Florence. Ze werden allemaal in de Tribune geplaatst door Bernardo Buontalenti.
In 1737 overleed Groothertog Gian Gastone zonder erfgenamen, wat het einde van de Medici-dynastie betekende. In 1735 kwamen de Europese mogendheden overeen om het Groothertogdom Toscane toe te kennen aan Francis, Hertog van Lotharingen, die getrouwd was met Maria Teresa Habsburg, de erfgenaam van de keizerlijke troon.
In 1743 ondertekende de laatste Medici, Anna Maria Luisa de Medici, het familiepact dat alles naliet aan de staat Toscane en garandeerde dat geen enkel kunstwerk Florence zou verlaten. Het museum zoals we het nu kennen werd geopend in 1769, hoewel enkele werken zijn verplaatst naar andere musea in Florence.
Francesco's opvolger, Leopold II, Groothertog van Toscane, opende de Uffizi Galerij in 1769 voor het publiek. Hij gaf Zanobi del Rosso de opdracht om een nieuwe ingang van het museum te maken. Giuseppe Pelli Bencivenni en Luigi Lanzi kregen de opdracht om de collectie opnieuw in te delen op basis van rationele, op onderwijs gebaseerde logica. In 1779 werd de neoklassieke Niobe-zaal ontworpen door Gaspare Maria Paoletti om de oude beeldengroep van Niobe en haar kinderen te huisvesten, afkomstig uit de Villa Medici in Rome.
De Uffizi Galerij onderging grote renovaties in de 19e eeuw. In 1849 verklaarde Vittorio Emanuele II Uffizi tot nationaal museum. In deze tijd werd de galerij verrijkt met belangrijke kunstwerken zoals De Geboorte van Venus van Sandro Botticelli en De Annunciatie van Leonardo da Vinci.
Tussen 1842 en 1856 bestelde Leopold II 28 standbeelden die beroemde Toscaanse figuren uit de middeleeuwen tot de 19e eeuw uitbeeldden. Ze werden geplaatst in de nissen van de zuilengalerij op het plein.
Tussen 1865 en 1871, toen Florence de hoofdstad van het Koninkrijk Italië was, diende het Medici Theater in de oostelijke vleugel van het gebouw als huis van de Senaat. In deze periode werden de renaissancebeelden overgebracht naar het nieuwe Nationale Museum van Bargello, de Uffizi Galerij werd grotendeels gebruikt om schilderijen tentoon te stellen. In 1889 werd het theater in tweeën gedeeld om te worden gebruikt als tentoonstellingsruimtes.
Uffizi leed ook grote schade tijdens de Tweede Wereldoorlog, maar het merendeel van de kunstwerken werd gered dankzij evacuaties.
In de twintigste eeuw onderging de Uffizi Galerij een reeks veranderingen. In 1956 richtten de architecten Giovanni Michelucci, Carlo Scarpa en Ignazio Gardella de eerste zalen van de galerie opnieuw in.
In 1965 onderging het Uffizi grote renovaties en uitbreidingen, waaronder een restauratie van de Vasari Corridor. In 1991 opende Uffizi de Vasari Corridor die Uffizi verbindt met Palazzo Pitti aan de overkant van de rivier de Arno.
Het renovatieproject Nuovi Uffizi ("Het Nieuwe Uffizi") werd gestart in 1989 om de zalen te renoveren en te moderniseren en de tentoonstellingsruimte te vergroten. De verlichting, airconditioning en beveiligingssystemen werden vernieuwd. Het museum bleef open en sloot alleen de zalen als dat nodig was.
Op 27 mei 1993 liet de Siciliaanse maffia met een autobom ontploffen in de Via dei Georgofili. Bij het incident kwamen vijf mensen om het leven en werden delen van het paleis beschadigd. Vijf kunstwerken in het Uffizi werden vernietigd en 30 andere werden beschadigd. Sommige werken waren beschermd dankzij de kogelvrije glazen behuizing. De Niobe-zaal liep de ergste schade op. Hoewel de kamer, de beelden en het interieur sindsdien gerestaureerd zijn, werden de fresco's onherstelbaar beschadigd.
In 2006 werd een project voltooid om de tentoonstellingsruimte van het museum uit te breiden van 6000 m² tot bijna 13.000 m². Hierdoor kon het museum veel werken tentoonstellen die normaal gesproken in de opslag lagen.
Het renovatieproject Nuovi Uffizi liep van 2015 tot 2017. Het project had de bezichtigingscapaciteit vergroot tot 101 zalen door de uitbreiding van de ruimtes die voorheen werden gebruikt door het Staatsarchief van Florence.
Vanwege de coronapandemie was het museum 150 dagen gesloten in 2020. Ondanks de sluiting bleef het Uffizi een van de meest bezochte kunstmusea ter wereld. Het museum heropende in mei 2021 na een renovatie die leidde tot de toevoeging van 14 nieuwe zalen en een tentoonstelling van 129 extra kunstwerken. Het doel van de uitbreiding was om ruimte te creëren voor historisch ondervertegenwoordigde groepen, waaronder vrouwen en mensen van kleur.
Het Uffizi is ontworpen als een U-vormige structuur, die lijkt op een straatbeeld. De lange gang eindigt bij de rivier de Arno waar je via een scherm de Ponte Vecchio kunt bekijken. De architect van het gebouw was Giorgio Vasari, die ook een unieke gang ontwierp die het Uffizi zou verbinden met het Palazzo Pitti over de Ponte Vecchio.
De Uffizi Galerij bestaat uit talloze zalen, die elk verschillende tijdperken en stijlen kunstwerken uit de enorme collectie van de Medici's tonen. Uffizi heeft ook een indrukwekkende bibliotheek met duizenden boeken en manuscripten. Daarnaast is er een theater waar het hele jaar door speciale evenementen worden gehouden. De Uffizi Galerij is een prachtig voorbeeld van renaissancearchitectuur en is een van de meest iconische gebouwen in Florence.
Uffizi Galerij werd gebouwd in 1560 door Giorgio Vasari in opdracht van de Medici-familie. Het is een van de oudste kunstgalerijen ter wereld. De collectie omvat een verscheidenheid aan kunstwerken uit verschillende tijdperken.
De Medici-familie was een machtige en invloedrijke Florentijnse dynastie die in de 14e eeuw bekendheid verwierf. Ze waren grote beschermheren van de Uffizi Galerij, gaven kunstopdrachten aan enkele van 's werelds bekendste kunstenaars en veranderden Florence in een van de belangrijkste culturele centra van Europa.
De Medici-familie was een rijke bankiers- en kunstminnende familie die renaissanceprojecten in Europa financierde. Ze ontvingen vaak kunstenaars en gaven opdrachten voor kunstwerken in hun paleizen en familiegraven, waaronder de Cappelle Medicee, het meesterwerk van Michelangelo.
De laatste Medici-heerser stierf zonder mannelijke erfgenaam in 1737, waarmee na bijna drie eeuwen een einde kwam aan de familiedynastie. Hoewel sommige afstammelingen van de Medici-familie nog steeds leven en actief zijn op verschillende gebieden, hebben ze geen formele macht of autoriteit meer. Sommige leden van de Medici-familie zijn ook betrokken geweest bij filantropische activiteiten en sommigen zijn een band blijven houden met de kunst en het culturele erfgoed van Florence.
De Uffizi Galerij werd in 1560 in gebruik genomen en het duurde vier jaar om het te bouwen. Het werd ontworpen door architect Giorgio Vasari en gebouwd voor de Medici-familie om te dienen als hun administratieve kantoren. Uffizi bleef een openbaar kantoor totdat het in 1584 werd omgebouwd tot kunstgalerie.
Het Uffizi werd oorspronkelijk gebouwd als de administratieve kantoren van de Medici-familie en heette Uffizi, wat vertaald "kantoren" betekent. Pas in 1584, bijna 25 jaar na de voltooiing, werd het Uffizi omgebouwd tot kunstgalerie.
De Uffizi Galerij werd in 1765 officieel geopend voor het publiek. Daarvoor werd de tweede verdieping van het Uffizi gebouw gebruikt als privé-kunstgalerie door de Medici-familie. Tijdens het bewind van Francesco I de' Medici, Groothertog van Toscane, werd er voor het eerst een galerie gecreëerd op de tweede verdieping van het gebouw, waar de kunstwerken op een museumachtige manier werden gerangschikt. De galerie werd echter pas halverwege de 18e eeuw opengesteld voor het publiek.
Uffizi Galerij werd in 1769 geopend voor het publiek.
De Uffizi Galerij is een iconische attractie in Florence en de lange geschiedenis en indrukwekkende collectie maken het een van de meest gerenommeerde kunstgalerieën ter wereld. Het Uffizi heeft een integrale rol gespeeld in de transformatie van Florence tot een van de belangrijkste culturele centra van Europa.
De Uffizi Galerij toont een verscheidenheid aan kunstwerken uit verschillende tijdperken, van oude Griekse beeldhouwwerken tot meesterwerken uit de 20e eeuw.
Het 432 kruis, genoemd naar het inventarisnummer in 1890, wordt beschouwd als een van de oudste schilderijen in de Uffizi Galerij. Het is een temperaschilderij op paneel dat een kruisigingsscène voorstelt met Maria en Johannes de Evangelist naast het kruis. Er wordt aangenomen dat het schilderij is gemaakt door een anonieme Toscaanse meester die voor 1200 is geboren.